Beton to jeden z najpopularniejszych materiałów budowlanych. Mieszanka powstała po połączeniu cementu, kruszywa i wody charakteryzuje się dużą trwałością, wytrzymałością mechaniczną, odpornością na ściskanie oraz łatwością obróbki. Z uwagi na zastosowane proporcje i jakość składników użytych do produkcji wyróżniamy kilka rodzajów tego materiału. Wśród z nich znajdują się m.in. beton zwykły i ciężki. Jakie są podstawowe różnice pomiędzy nimi? Wyjaśniamy to w dalszej części naszego artykułu. Zapraszamy do lektury.
Podstawowymi składnikami wykorzystywanymi do produkcji betonu są cement, woda oraz kruszywo (piasek, żwir, keramzyt). Celem uzyskania konkretnych właściwości (poprawy zdolności do wypełniania form, zwiększenia mrozoodporności i wodoszczelności czy opóźnienia procesu wiązania) do mieszanki dodawane są również wypełniacze. W trakcie przygotowywania masy duże znaczenie ma woda, odpowiadająca za jej konsystencję. Z reguły im jest jej więcej, tym beton jest rzadszy. Bez wody niemożliwe byłoby związanie mieszanki przez cement. Właściwa proporcja pomiędzy tymi składnikami pozwala uzyskać materiał o odpowiedniej wytrzymałości.
Głównym kryterium podziału betonu jest ciężar objętościowy konkretnego typu mieszanki. Beton konfekcjonowany może być lekki, zwykły lub ciężki. Ciężar pierwszego z nich mieści się w przedziale od 800 do 2000 kg/m³, drugiego od 2000 do 2200 kg/m³ i od 2200 do 2600 kg/m³, natomiast trzeciego przekracza 2600 kg/m³. Na końcowy ciężar objętościowy duży wpływ ma użyte w procesie produkcji kruszywo. Do wykonania betonu lekkiego stosuje się przede wszystkim kruszywa o niewielkiej masie (agloporyt, keramzyt, pollytag, pumeks, żużel). Przy betonie zwykłym jest to zazwyczaj kruszywo naturalne (żwir, piasek) lub łamane (granit). Beton ciężki powstaje na bazie kruszyw o znacznej masie – manganowych, barytowych bądź stalowych.
Beton zwykły i ciężki produkowane są przy użyciu innych materiałów, przez co odróżnia je ciężar objętościowy. Poszczególne typy obu surowców różnią się również wartością odporności na ściskanie. Parametr ten definiuje klasę mieszanki oraz siłę naprężeń, jaką może przenosić. W zależności od przypisanej klasy różnicę może stanowić także wodoszczelność oraz odporność na korozję i ogień. Klasy wytrzymałości betonu zwykłego i ciężkiego mieszczą się w zakresie od C8/10 do C100/115. Im wyższy numer, tym beton charakteryzuje się lepszymi właściwościami.
Beton zwykły używany jest do tworzenia elementów konstrukcyjnych, takich jak ściany osłonowe czy pustaki stropowe. Konstrukcje z tego materiału wyróżnia wysoki współczynnik izolacyjności cieplnej. Dzięki temu chętnie korzystają z niego inwestorzy budujący obiekty mieszkalne i użyteczności publicznej. Ze względu na duży ciężar objętościowy beton ciężki wykorzystywany jest głównie w konstrukcjach specjalnych, gdzie znaczna waga materiału jest szczególnie pożądana. Z uwagi na zdolność pochłaniania części promieniowania jonizującego pełni funkcję tarczy biologicznej w elektrowniach atomowych, szpitalach oraz ośrodkach badawczych agencji kosmicznych.